Çorabımdaki küpe kulağıma küpe oldu

Yeni çorapların ön kısmına, açılmasını önlemek için küpe sıkıştırırlar. Ben de bunu çorabı açarken kulağıma takarım. Hepimiz bunu yapmışızdır. Geçen gün küpeli bir çorapla karşılaştım ve eski günlerin anısına bu demir parçasını kulağıma taktım. İçimden bir ses “Son zamanlarda çok unutkan olduğumu, bu küpeyi kulağımda unutabileceğimi.” söyledi. Tabi ki dinlemedim.

Çorapları giydiğimde küpenin hâlâ kulağımda olduğunu biliyordum. Ama telefonun çalması ile birlikte uzun süren konuşma sonrası tamamen aklımdan çıkmış. Berbere gitmek için hazırlandım ve evden çıktım. Apartmandan çocuk sesleri geliyordu. Evdeki Ülker Çukulatalı Gofretten bir tanesini cebime koyup aşağıya indim. O da ne: Ev sahibinin hanımı ve kızı, apartman görevlisi ve küçük bir çocuk… Hadi apartman görevlisi neyse de, daha taşınalı 1 hafta olan yeni evimin sahibiyle bu şekilde karşılaşmak çok kötü oldu.

Çukulatayı çocuğa verince tüm ilgi üzerime çekildi. Ev sahibinin hanımı ile derslerim hakkında biraz sohbet ettik. Daha sonra oradan çıkıp yaklaşık 10 dakika boyunca yolda yürüdüm. Berbere geldiğimde durumun hâlâ farkında değildim. Usta daha gelmediğinden gazete okumaya başladım. Bir ara kulağımda bir şey olduğunu hissettim. Elimi kulağıma doğru korkarak getirirken, zihnimin sinema salonlarında hayatımın son 15 dakikası gişe rekorları kırıyor ve saçlarımın ucundan ayak parmaklarıma kadar uzun kuyruklar oluşturuyordu.

Kulağımdaki cismin çorap küpesi olduğunu anlayınca, sözlerini unuttuğu için sahnenin ortasında karpuz gibi kızaran ve insanların gülerek alkışladığı bir hâl aldım. Son 15 dakikalık zamanı tekrar tekrar hatırlamama rağmen bir kez daha izlemek için kuyruğa girip bilet aldım.

Çukulata = Çikolata