Minibüs şoförü ararsa yok deyin
Gençliğine güvenme yıllar alıp gidecek,
Dünyada ikimize hatıralar yetecek
Bir gün bıkar gidersen, yakanda olur elim
Eğer beni dinlersen, üstüme düşme benim.
Yukarıdaki örnekte görüldüğü gibi şarkıların çaldığı minibüslerden birine binmiştim. O sıralar piyasaya Nokia N95 yeni çıkmış ve “fırtınalar koparsa kopsun sürüklesin ikimizi.” şarkısındaki gibi estiriyordu fırtınaları. Herkes bu kutsal telefona elini yüzünü sürmek, duasını almak için satış mağazalarının önünde, 17 şeritli uzun kuyruklar oluşturuyor, fakat yol çalışmaları nedeniyle içeriye giriş tek şeride düştüğünden telefonu görebilmek için saatlerce beklemek zorunda kalıyorlardı. Kimileri “Allah’ım bu telefondan bana da nasip eyle.” diyerek dua ediyor, kimileri uykusundan uyanıp N95 diye bağırıyor, kriz geçiriyor ve elindeki renksiz ekran telefonun tuş kilidini kaldırıp ağlıyordu.
İşte böyle bir ortamda minibüs şoförü kendisine N95 almış, N95’im olsun, 2000 TL borcum olsun diyerek gaza basıyordu Müslüm Gürses şarkıları eşliğinde. Adamın bu telefonu almaktaki tek amacı, sadece makyaj yapıldığında güzel olan kızlar gibi kendisini boyamak, aynaya baktığında Allah’ım şükürler olsun ki boyayınca gerçekten güzel oluyorum demek ve kurduğu pazarcı tezgahı ile minibüs içerisindeki bayan yolcu trafiğinden kendisine puan kazandırmaktı. Biriktirdiği bu puanlarla da anlaşmalı mağazalarda, barlarda ve cafelerde harcama yapmaktı. Eğer bu iş telefonla oluyorsa şoför bu işin kralını yapabilir.
Bir ara şoför beyin sinirlendiğini ve “Ne biçim telefon bu ya, hiçbir özelliği yok.” diyerek telefonu, yer kalmadığında oturmak zorunda kaldığım motorun üst kısmına attı. Sen 3310 ile hayata gözlerini açmış ve yılan oyununda rekorlar kırmış bir insan olarak, N95 gibi kutsal bir telefona nasıl hiçbir özelliği yok dersin?
Başımdan geçen bu olayı dün TRT Radyo 1’de anlattım. İnsan söylerken farkında olmuyor tabiki. Yayından çıktıktan sonra rejidekilere söylediğim ilk şey: “Minibüs şoförü ararsa yok deyin.” oldu.
Dünyada ikimize hatıralar yetecek
Bir gün bıkar gidersen, yakanda olur elim
Eğer beni dinlersen, üstüme düşme benim.
Yukarıdaki örnekte görüldüğü gibi şarkıların çaldığı minibüslerden birine binmiştim. O sıralar piyasaya Nokia N95 yeni çıkmış ve “fırtınalar koparsa kopsun sürüklesin ikimizi.” şarkısındaki gibi estiriyordu fırtınaları. Herkes bu kutsal telefona elini yüzünü sürmek, duasını almak için satış mağazalarının önünde, 17 şeritli uzun kuyruklar oluşturuyor, fakat yol çalışmaları nedeniyle içeriye giriş tek şeride düştüğünden telefonu görebilmek için saatlerce beklemek zorunda kalıyorlardı. Kimileri “Allah’ım bu telefondan bana da nasip eyle.” diyerek dua ediyor, kimileri uykusundan uyanıp N95 diye bağırıyor, kriz geçiriyor ve elindeki renksiz ekran telefonun tuş kilidini kaldırıp ağlıyordu.
İşte böyle bir ortamda minibüs şoförü kendisine N95 almış, N95’im olsun, 2000 TL borcum olsun diyerek gaza basıyordu Müslüm Gürses şarkıları eşliğinde. Adamın bu telefonu almaktaki tek amacı, sadece makyaj yapıldığında güzel olan kızlar gibi kendisini boyamak, aynaya baktığında Allah’ım şükürler olsun ki boyayınca gerçekten güzel oluyorum demek ve kurduğu pazarcı tezgahı ile minibüs içerisindeki bayan yolcu trafiğinden kendisine puan kazandırmaktı. Biriktirdiği bu puanlarla da anlaşmalı mağazalarda, barlarda ve cafelerde harcama yapmaktı. Eğer bu iş telefonla oluyorsa şoför bu işin kralını yapabilir.
Bir ara şoför beyin sinirlendiğini ve “Ne biçim telefon bu ya, hiçbir özelliği yok.” diyerek telefonu, yer kalmadığında oturmak zorunda kaldığım motorun üst kısmına attı. Sen 3310 ile hayata gözlerini açmış ve yılan oyununda rekorlar kırmış bir insan olarak, N95 gibi kutsal bir telefona nasıl hiçbir özelliği yok dersin?
Başımdan geçen bu olayı dün TRT Radyo 1’de anlattım. İnsan söylerken farkında olmuyor tabiki. Yayından çıktıktan sonra rejidekilere söylediğim ilk şey: “Minibüs şoförü ararsa yok deyin.” oldu.
Yorumlar
Yorum Gönder
Yorumlarınızı yazarken Türkçe imla ve yazım kurallarına dikkat ediniz...